Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΔΑΥΙΔ (ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ) ΕΓΙΝΕ ΓΟΛΙΑΘ

- Επίθεση σε διεθνή χωρικά ύδατα από ένστολες ένοπλες δυνάμεις, προσχηματικά ή όχι, με "γνώμονα" την "ασφάλεια" μιας χώρας.

- Αλαζονική επίδειξη δύναμης, με κύριο σκοπό όχι να αποτρέψει μια τρομοκρατική εισβολή αλλά να επιβάλει τον νόμο του τσαμπουκά και του κυρίαρχου στην περιοχή.

Κάποιες σκέψεις που έρχονται πρώτες στο μυαλό κάποιου. Για να δούμε όμως:

Το κράτος του Ισραήλ δικαιολογεί και οι υπόλοιποι φαίνεται πως μειδιούν.
Ωστόσο, όταν κάποιος νομίζει πως έχει το δίκιο με το μέρος του οφείλει να αντιδράσει για να προστατέψει τα όποια κεκτημένα του. So far so good, σωστά; Σωστά. Κάθε οντότητα (άνθρωπος, κράτος, εταιρεία, κλπ), έχει τα συμφέροντά του, και πιθανόν κάποιοι άλλοι ίσως να τα επιβουλευτούν. Δε θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει μια αντίδραση σε αυτή την περίπτωση; Έχει κανείς αντίρρηση σε αυτό; Προφανώς και όχι.

ΑΛΛΑ:

Όταν όμως αυτός ο κάποιος παρανομεί, χάνει αυτόματα το όποιο "δίκιο" του. Γιατί άλλο πράγμα η αντίδραση, και άλλο η παρανομία. Άλλο πράγμα να φωνάξεις πχ την αστυνομία αν ο γείτονας σου επιμένει καθημερινά να κάνει πάρτι μέχρι τα ξημερώματα, και άλλο να πας να τον πλακώσεις στο ξύλο.

Στη δεύτερη περίπτωση το όποιο δίκιο το είχες το έχασες.

Κατά πως φαίνεται όμως από πλευράς πολιτικής βούλησης, η ηγεσία του Ισραήλ ήθελε να γίνει αυτό που έγινε. Επιδίωξε την παρανομία (φαντάζομαι πως οι ιθύνοντες της επίθεσης θα γνώριζαν περί διεθνούς ναυτικού δικαίου), με απώτερο σκοπό ΚΑΙ την αποτροπή παρόμοιων ενεργειών, αλλά και γνωρίζοντας πως επί της ουσίας το ίδιο το Ισραήλ δεν πρόκειται να υποστεί κάποιες κυρώσεις, ή έστω κάποιες ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ, θα συνεχίσει να βαδίζει στον δρόμο που εδώ και χρόνια έχει χαράξει: Κάνω ό,τι γουστάρω χωρίς να φοβάμαι κάτι - εφόσον κανείς δε με τιμωρεί...

(δυστυχώς το ίδιο εδώ και τρεις δεκαετίες το βιώνουμε στην Ελληνική πολιτική ζωή, δε νομίζετε;).

Γιατί η τακτική που χρησιμοποιήθηκε ήταν -πέρα από βίαιη και εντυπωσιακή- τελείως λάθος.
Μια καθ όλα νόμιμη νηοψία στα χωρικά ύδατα με 3-4 πλοία του πολεμικού ναυτικού και τελείωνε η υπόθεση. Οι όποιοι "τρομοκράτες" και η εφοδιοπομπή με όπλα, πολεμοφόδια, και όλα αυτά της "τρομοκρατίας" θα δεσμευόταν, θα γινόταν συλλήψεις, και όλοι θα ήμασταν καλά.

Οι πειρατικές τακτικές, θύματα, βία (ναι, σωστά, κατόπιν αυτοάμυνας), τι ακριβώς είναι;

Βέβαια, μην ξεχνιόμαστε, τα pre-emptive strikes από αλλού ξεκίνησαν (λέγε με Uncle Sam), και όλος ο (πολιτικός) κόσμος τότε το έκανε "γαργάρα" ή ακόμα και τα υποστήριξε (είμαι το τσιράκι ο Άγγλος και είμαι καλά). Οπότε γιατί όχι και μια ακόμα παράνομη επίθεση; Σε τελική ανάλυση τι θα πάθει το Ισραήλ;

Αν και είμαι σίγουρος πως το διάβημα που θα κάνει η Ελλάδα και η Τουρκία στην Ισραηλινή κυβέρνηση, και ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΤΑΙΩΘΗΚΑΝ οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις είναι κάτι που ειλικρινά θα τρίξει τα θεμέλια του κράτους του Ισραήλ.

Χτες τελικά κέρδισε ο Γολιάθ.

Αλλά τι να ξέρω εγώ;
Εγώ έχω Black-mid-nighT...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου