Για να ασχοληθούμε και λίγο σε επίπεδο σημειολογικο αναφορικά με την κοινωνία, κάνω τη συγκεκριμένη ανάρτηση.
Ξεφεύγει βέβαια αυτή η ανάρτηση από τις άμεσες αναφορές για τα όλα όσα συμβαίνουν στην άμοιρη την Ελλαδίτσα μας αυτόν τον καιρό, και σε όλη αυτή την κρίση που συμβαίνει, αλλά με τον τρόπο της έχει μια έμμεση σχέση, εφόσον έχει να κάνει με την οικονομική ευμάρεια σε γενικότερο επίπεδο...
Η αφορμή λοιπόν δόθηκε παρακολουθόντας - πριν αρκετό καιρό είναι αλήθεια - στην τελεόραση (νομίζω σε δελτίο ειδήσεων) ένα μίνι αφιέρωμα για τον γιο του Αριστοτέλη Ωνάση.
Δεν ξέρω αν μου βγήκαν στην επιφάνεια τα μικροαστικά μου κόμπλεξ, ή ίσως η ζήλια και ο φθόνος για αυτά που εμείς οι "απλοί" άνθρωποι δεν πρόκειται να αποκτήσουμε - πιθανότατα - ποτέ, αλλά σίγουρα εκνευρίστικα με το σχόλιο της κακόμοιρης (ο Θεός να την κάνει) δημοσιογράφου...
Τι ήταν αυτό ακριβώς που με διαόλισε; Η φράση "...ήταν λάτρης των γρήγορων και σπορ αυτοκινήτων..." ή κάποια μικρή παραλλαγή της.
Μια φράση που τα media και το life style χρησιμοποιούν κατά κόρο σε πολλές παραλλαγές τους, όπως "...είναι/ήταν λάτρης του ωραίου φίλου...", "...είναι/ήταν λάτρης του καλού φαγητού, των εξωτικών ταξιδιών, κλπ..."
Και τις χρησιμοποιούν με τέτοιον τρόπο ώστε δηλωσουν μια "ιδιότητα" που αναφέρεται σχεδόν πάντα σε πλούσιους & διάσημους. Και αυτό ακριβώς είναι που με ενοχλεί.
Γιατί λοιπόν κυρά μου καρμοίρω που θες να μας πουλήσεις το όποιο - δήθεν life style - χρησιμοποιείς τέτοιες εκφράσεις;
Γιατί φαντάζομαι επειδή όλοι αυτοί οι "σπουδαίοι" (εντός και εκτός εισαγωγικών) έχουν ΤΑ ΜΕΣΑ να πηγαίνουν εξωτικά ταξίδια πολλάκις, να αγοράζουν τα ρούχα, τα κοσμήματα, τα αυτοκίνητα που θέλουν, άρα νομοτελειακά είναι λάτρεις των παραπάνω...
Ενώ εμείς που δεν έχουμε τα οικονομικά - ή όποια άλλα μέσα - να πραγματοποιήσουμε τα παραπάνω, νομοτελειακά, ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ να έχουμε μοτοποδήλατο, να αγοράζουμε κινέζικα ρούχα, να τρώμε λακέρδα και να πηγαίνουμε διακοπές σε κάμπινγκ στο Κακοσάλεσι, ε;
Τι να πει κανείς για τη προσπάθεια μερικών να περάσουν στον κόσμο άμεσα και έμμεσα μια νοοτροπία απαράδεκτη; Μια νοοτροπία που συνοψίζεται στο ...κάτσε καλά εσύ μικρέ και πτωχέ, εσύ δεν μπορεί να είσαι "λάτρης σπορ αυτοκινήτων"...
Αλλά τι να ξέρω εγώ;
Εγώ απλά έχω...BlackmidnighT
...Καθώς επίσης και χαρακτηρισμοί όπως "φιλάνθρωπος", "λάτρης της τέχνης", κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χρήση λέξεων και φράσεων πέρα από το κανονικό τους νόημα είναι τέχνη με γερές κοινωνικές βάσεις. Όπως επίσης είναι τέχνη το να μπορεί να διαβάσει κάποιος πίσω από τις λέξεις.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, οι δύο προηγούμενες προτάσεις μπορούν να διαβαστούν και με τη λέξη "ανάγκη" αντί της λέξης "τέχνη".
Σωστός ο suitcase man.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάλυση και ο τρόπος που χειρίζονται οι ειδήμονες τις λέξεις είναι όντως τέχνη. Και αυτή η τέχνη με τη σειρά της είναι ικανή και δημιουργεί/αλλάζει νοοτροπίες, συνειδήσεις, τρόπους σκέψης.
Αυτό δεν είναι βέβαια αναγκαία κάτι "κακό" (πχ ένας ψυχολόγος κάτι αντίστοιχο νομίζω πως κάνει), δημιουργείται όμως η ανάγκη - όπως σωστά λές - να μπορεί να διαβάσει και να αναλύσει κανείς τα λεγόμενα και την τέχνη της χρήσης των λέξεων.
Ειτε αυτή η χρήση είναι κακόβουλη είτε όχι.
Από κει και πέρα εγώ ενοχλούμαι ιδιαίτερα με τις φιλολογίες και με τις γενικότητες του "μηδενικού περιεχομένου" που ακούμε καθημερινά (ειδικά από τους Πολιτικούς), μιας και ως έχοντας σπουδάσει Μηχανικός και όντας εργαζόμενος στον τομέα της πληροφορικής (γνωστικές περιοχές δηλαδή που δεν συγχωρούν ανακρίβειες) έχω μάθει να είμαι όσο περισσότερο ακριβής και ακριβολόγος.
Ή -at least- προσπαθώ.